شعر و عرفان

فیض دعا

غزلی از ملامحمدباقر صحبت لاری

به مراد دل رسی آن سحر که ز سوز سینه دعا   کنی       

به خدا که فیض دعا رسد سحری که رو به  خدا   کنی

من و های های گریستن، به  ره   عتاب تو     زیستن        

تو و از کمین نگریستن که دگر ز  عشوه   چها    کنی

به کمند  ابروی  تو امان،  بسی  آهوان  ز تو   بی  امان

به خدنگ غمزه زمان زمان، چه شکارها که ز پا  کنی

ز  تو  ناوک  نگهی  نشد  که  هلاک  بی  گنهی    نشد        

همه  حیرتم  که  گهی  نشد که ز یک نشانه خطا کنی

چو وفا نمی کنی ای صنم! به منت جفا ز چه گشته کم؟    

چه بناست این ز تو کز ستم، نه وفا کنی نه  جفا  کنی

به ره تو «صحبت» خسته دل به وفا و مهر تو بسته دل       

چه شود که سوی شکسته دل گذری برای خدا کنی؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: